Επικοινωνία

Α.Σ.ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ
Λέσβος ΤΚ-81104
 
Γραφείο/Πληροφορίες:
Τηλ: 22530-61270
Fax: 22530-61239

Τυροκομείο:
Τηλ: 22530-61096

Ελαιοτριβείο:
Τηλ: 22530-61010
 
E-mail: asmadama@otenet.gr
 
URL Συνεταιρισμού:
http://www.asmandamados.com 
URL Πρατηρίου: 
http://shop.asmandamados.com 

 
Νέα | Επικαιρότητα
 

ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ
Ο Μανταμάδος

Για τον Μανταμάδο δεν έχουμε θετικές πηγές για την χρονολογία σύστασης του. Μερικοί ισχυρίζονται πως η σύτασή του σημειώθηκε κατά τους ελληνιστικούς χρόνους,στην περιοχή «Λεσβάδος»,όπου βρίσκεται σήμερα το προσκύνημα του Ταξιάρχη. 

Κατά πολλούς οφείλει την ονομασία του στο Λέσβο γιο του Λάπηθου και αρχηγού των Αιολέων που εποίκισε το νησί δίνοντας το όνομα του. Πολύ πιθανόν να υπήρχε ναός του Θεού Απόλλωνα που μετατράπηκε τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους σε τόπο λατρείας του Ταξιάρχη. 
Για άλλους όμως που είναι και η επικρατούσα άποψη ο πρώτος πυρήνας του Μανταμάδου σχηματίστηκε από τους διαλυμένους παραλιακούς οικισμούς εξαιτίας των πειρατών στην σημερινή θέση μακριά. Η ονομασία προέρχεται από τα βοοειδή που εκτρέφονται μέχρι και σήμερα στην περιοχή και τα αρσενικά ονομάζονται «μαντάδες.(μαντάς-Μανταμάδος).

Το 1894 ο Μανταμάδος γίνεται έδρα Δήμου και περιλαμβάνει εκτός της κοινότητας Μανταμάδου και αυτές της Κάπης, Κλειούς, Κουκμίδου, μέχρι το 1918 που διασπάται στις ομώνυμες κοινότητες. Το 1879 ξεκίνησε η ανοικοδόμηση του Ιερού Ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών η οποία ολοκληρώθηκε το 1888 και εγκαινιάστηκε την Κυριακή των Μυροφόρων.Από τότε γιορτάζονται τα εγκαίνια με ιδιαίτερη λαμπρότητα κάθε χρόνο και πλήθος προσκυνητών από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό ακόμη συρρέουν για να προσκυνήσουν. Την περίοδο 1907-1911 χτίστηκε η μηχανή τ’ Αγιού,(ελαιοτριβείο), η οποία αποτέλεσε σταθμό στην οικονομική και κοινωνική ιστορία του χωριού. Το 1917 λειτουργεί ειρηνοδικείο μέχρι την δεκαετία του 70.

Για τους κατοίκους του Μανταμάδου, η αγγειοπλαστική ήταν και παραμένει τέχνη ασκούμενη κατά παράδοση. Το πλήθος των εργαστηρίων, τα οποία συναντά κανείς σήμερα εγκαταλελειμμένα στις παραλιακές κυρίως περιοχές, δεν αφήνει αμφιβολίες για την έκταση της παραγωγής κάποτε.
Η Πεδή, ο Ασπροπόταμος, το Κουλοστάσι, ο ’γιος Στέφανος, ο Καλαφάτης, το Μυριάντρι, η Καμήλα, ο Παληός, ο Ανοιχτός και, πρώτα από όλους ο ίδιος ο Μανταμάδος διατηρούν ακόμη τους αδιάψευστους μάρτυρες μιας μακροχρόνιας δραστηριότητας.
Στον Μανταμάδο πρέπει να υπήρχαν 20 τουλάχιστον εργαστήρια και στις παραλιακές 44, από τα οποία σώζονται πολύ λιγότερα.